10.12.12

Üzgünüm.

Üzgün olmak hiç bir şeyi değiştirmez.Üzgün olman kimsenin umurunda da değil,sahte teselliden başka bir şey duyamazsın.Üzgün olmak hayatın bir parçasıdır.Üzgün olmak,hayatı bir nevi de olsa anlamaktır.Ne için üzülüyoruz ki bu kadar?!

Herkesin bir derdi var,herkes derdini anlatıyor,herkes şikayetçi,herkes üzgün.Benim de sorunlarım var,dertlerim var,bazılarını anlatırım,çoğunu içimde tutarım,kimseye anlatmam,onlar da içimi kemirir zamanla çürür giderim.Hayat üzgün olmak için çok kısa.Hayat,insanları dertlerinizle boğmak için değil,dertlerinizi çözmek için.Evet,paylaşmalı insan,hayatını paylaşacak biri olmalı,ama herkes değil,herkesi yormamalı insan.

Üzgün olalım,ama hep birlikte olalım,dertlerimiz ortak olsun,onları üzgün halimizle çözmeye çalışalım ve hep beraber mutlu olalım.Deniz var mesela,insanı çok iyi dinler,arada dalgalarıyla susturur,sonra sessizleşir yine,seni dinler tüm yüreğiyle.Ya da ağaçlar var,onlar da dinler,seninle beraber üzülür,ağlar,göz yaşınla büyür.Yıldızlar var,ay var,güneş var,seni dinlemeye hazır olan çok şey var,seni bekliyorlar.Ama sen insanlara anlatıyorsun tüm dertlerini ve karşındaki sana bir şey dediği zaman kızıyorsun,üzüyorsun,üzülüyorsun,yoruyorsun.İnsanlardan yardım iste,dertlerini paylaşmak istiyorsan,sorunlarına,problemlerine çözüm iste,karşındakinin susmasını bekleme.

ama yine de,ben dinlerim sizi,sessizce...


belki saçmaladım ben,üzgünüm.

9.12.12

Dünyanın ən böyük uğuru.



Bir neçə həftə bundan əvvəl evdəki kitab qutularını qarıştırırdım ve içinden mənə maraqlı gələn bir neçə dənə kitabı götürdüm öz otağıma,nə vaxtsa oxuyaram deyə.Mənə ən çox maraqlı gələn ise yazarı Og Mandino olan "Dünyanın ən böyük uğuru." adlı kitab oldu.Balaca bir kitabdı,mən rus dilində oxudum,iki gündə oxuyub bitirmək mümkündür,amma bu iki gün ərzində sizin həyatınızı dəyiştirəbiləcək kitablardandı.Əslində hamının bildiyi amma bir çoxunun eləmədiyi şeyləri bizə göstərməyə çalışıb.Kitabı rusça buradan endirip oxuyabilərsiniz ve həmçinin Og Mandinonun kitablarını oxumağınızı tövsiyə edirəm.


Kitabın əsas qəhrəmanı Zakxey adlı bir kişidir.Gənc vaxtlarında görünüşünə görə insanlar onu ələ salırdı,pis sözlər deyirdi,hamı ona gülürdü.Lakin Zakxey bunlara baxmayaraq iş həyatında öz uğurunu qazandı ve çox zəngin bir insan oldu.Zənginliyi ile insanları alçaltmaq yerinə o köməyə möhtac olan insanlara xərcləyirdi ve beləcə də insanların gözündə müqəddəs bir insan kimi görülürdü.İnsanlar ondan bu uğurları necə əldə ettiyini soruşurdular,beləliklə Zakxey həyatda uğurlu olmaq üçün 10 qanun yazıb.


"Bu 10 qanuna riayət edənler özlərini buludların üstündə yaşayırmış kimi hissedəcəklər."


1."Hər gün çox çalışmalısan,sanki həyatın tərəzinin üstündədir":


Uğurlu olmaq istəyirsənsə hər dəqiqən belə sənin üçün vacibdir.Tənbəlliklə heç vaxt uğurlu ola bilmərsən.


2."Heç vaxt yadından çıxartma ki səbirli olaraq öz taleyini deyişdirə bilərsən."


Birinci olmaq üçün səbirlə ve yavaş addım atmaq lazımdı,yolun sonunu əvvəlcədən görə bilmərsən.Həyatıvın açarı səbir olmalıdır...


3."Əgər hədəflerinin yolunu diqqətlə qurmasan,taleyinin sahibi sən olmaya bilərsən."


"Həyat-bir neçə oyunçu ve tamaşaçıların olduğu bir oyundu.Sənin qərarındı,oyunçu olmaq istəyirsen ya tamaşaçı.Amma bunu unutma ki,tamaşaçı ancaq öz xəyallarına kənardan baxacaq."


4."Günəşin işığında səyahət edərken,qaranlığın gəlişine həmişə hazır olmalısan."


"Daimi heçnə yoxdur,bunu yadında saxla." Həyatda hər şey yaxşı olacaq deyə bir şey yoxdur,elə bir an gələcək ki həyatın alt üst olacaq,amma vacib olan odur ki,təzədən gücünü yığıb ayağa qalxasan ve hər şeyi əlindən gəldiyincə düzəltməyə çalışasan.


5."Dərdlərinin üzünə gül,o zaman onlar geri çəkiləcək."


"Bütün bəlalar ve çətinlikler səni xəyallarıva götürən addımlardı.Uzun müddətli olmağı isə səndən aslıdır."


6."Yadında saxla,planlarını gərçəkləştirmədiyin müddətcə onlar xəyal olaraq qalacaqlar."


"Şübhələrinin üzünə gül ve özünə inanaraq irəliye get.Bunu sənin yerinə heçkim etməyəcək,bunu ancaq sən edə bilərsən."


7."Hər zaman ağlını təmizləməyə çalış,bunu etməsən ağlın torla bürünmüş çardağa bənzəyəcək."


Hər nə olursa olsun keçmişdə yaşananları yadından çıxar!Gələcək sənin üçün daha vacibdir,onlar üçün çalış,gələn günlərivi yaxşı qarşıla.


8."Yolun sonuna gəldiyini düşünürsənsə yükünü azalt."


Həyatın zənginliyi pul ya da qızıl deyil.Varlı olabilərsən,ancaq bu varlılığını hər an itirə bilərsən.


9."Yadında saxla,sən her an gecikə bilərsən."


"Həyatın əbədi olmadığını unutma və ona görə yaşa.Ölümə hazırlıqlı yaşamağı öyrən."


10."Həmişə özün ol!"


"Dünyada heç kim səni əvəz edə bilməz,bunu anla ve özün olmağa çalış.Hər kimsənsə,o ol ve hər kim olmaq istəyirsənsə,o ol - həyatın xoşbəxtlik sirri budur."

5.12.12

Haykırış.

Hayata haykırışım bu.


Cevaplarını aradığım bir sürü soruların içinde boğuldum.Cümlelerin anlamlarını ararken,kelimeleri unuttum.Her sabah yeni umutla uyandığımda,her gece umudumu öldürerek uyudum.Problemlerimi çözmeye çalışırken,bir problem daha buldum.Yordum ve yoruldum...


İnsanlara haykırışım bu.


Niye bu kadar insanlar varken,aslında bu kadar insan yok?Sevmek varken,insanlar nefret etmek istiyor.Barışmak varken,insanlar savaş istiyor,öldürmek istiyor.Yakın olmak varken,insanlar mesafeleri seçiyor.Sarılmak varken,insanlar dövmek istiyor,kavga istiyor.


Bir dağın tepesine çıkmak istiyorum ve bağırmak istiyorum herkese,her şeye.Bu böyle olmamalı,biz böyle olmamalıyız.Herkesin yüzü gülmeli,mutlu olmalı,eğlenmeli,hayatı sevmeli,öldürmemeli,ölmemeli...






Yazmak istediğim çok şey var ama zorlanıyorum,yoruluyorum,sonumuz iyi değil,biliyorum.

26.11.12

"Сделай это сегодня!"


Медленно умирает тот, кто не путешествует,
кто не читает,
кто не слышит музыки,
Кто не может найти гармонию в себе.

Медленно умирает тот,
кто разрушает свою веру в себя,
кто не позволяет себе помогать.

Медленно умирает тот, кто уничтожает саму любовь,
И проживает свои дни с постоянными жалобами
О невезении или непрекращающемся дожде.

Умирает медленно тот, кто бросает свои планы,
Ещё даже не начав их,
Кто не задаёт вопросы об аргументах ему неизвестных,
И кто не отвечает, когда его спрашивают о том, что он знает.

Медленно умирает тот, кто становится рабом привычки,
Выполняя каждый день один и тот же маршрут,
Кто не меняет направление,
Кто не рискует менять цвета одежды,
Кто не разговаривает с незнакомцами.

Медленно умирает тот,
кто избегает страстей,
А зевок могут заменить на улыбку.
Кто предпочитает чёрным по белому и точки над буквой «i»,
Вместо того, чтобы быть вместе с эмоциями,
Именно теми, которые делают глаза лучистыми,
Которые могут заставить сердце стучать
И от ошибки, и от чувств.

Медленно умирает тот, кто не переворачивает столы,
Тот, кто не отбивает удары судьбы,
когда он несчастлив в работе или в любви,
тот, кто не рискует тем, что есть,
ради того неизвестного, что может быть, если идти
за мечтой,
кто не позволяет себе, хотя бы раз в жизни,
убежать от благоразумных советов …

Постараемся же избежать смерть маленькими дозами,
Помня всегда о том, что быть живым,
Требует большого долгого усилия
Простого действия дышать.

Живи сегодня!
Рискни сегодня!
Сделай это сегодня!
Не смей умирать медленно!
НЕ ЗАПРЕЩАЙ СЕБЕ БЫТЬ СЧАСТЛИВЫМ!




(Пабло Неруда)

20.11.12

Babama mektup.



Büyüdüm,evet,artık 20 yaşındayım.Neyi değiştirir ki bu?Büyümek,sana olan sevgimi ve saygımı küçültür mü?Farkında değilsin,baba,ben senin hala küçük kızınım,hala bana aldığın ayıcıkla uyuyan,hala gözlerini kapatmış işten gelmeni bekleyen kızın.Evde sigaranın kokusu eksik,bana seslenişin eksik,aile yemeklerimiz eksik,çay bardağı eksik,takım elbiselerin eksik,her şey eksik,her şey yarım baba,sen eksiksin bu evde...Bana kızacaksın,biliyorum ama yapamıyorum sensiz baba,seni her gün aramak istiyorum,telefonla konuşmak istiyorum ama dayanamayıp ağlayacağımı bildiğim için ve bu seni üzeceği için aramıyorum.Sen ömrüm boyunca bana hep güçlü olmayı öğrettin,ağladığım zaman hep kızdın,diğerleri gibi sakinleştirmek için yalanlar yerine hep gerçekleri söyleyerek güç verdin bana,hayatın darbelerine hazırladın beni.Ama senin gidişin hayatımda aldığım en büyük darbe oldu.Senin gidişin benim bütün gücümü aldı.Senin gidişin beni hayata,insanlara,ülkeme,herkese düşman etti.Her yaz seni görsem de,sana sarılma şansım olsa da,doyamıyorum baba sevgisine,her ülkeyi terk edişimde yarım kalıyorum yine.Yaşıyorsun orda,yaşıyorum burda,buna yaşam denir mi baba?


Her gün film şeridi gibi gözümün önünde seninle geçirdiğimiz bütün güzel günler,doğum günlerim,senli olan ve sensiz olan.İlk bisikletim,ilk kaykayım,ilk oyuncaklarım,ilk telefonum,ilk bilgisayarım,senin alakan olan her şey aklımın bir ucunda.Biz mutlu olalım diye,her istediğimizi alalım diye,her günümüz güzel geçsin diye gündüzünü gecene kattın,yoruldun,tükendin ama yeniden ayağa kalktın,bizim için hayatın boyunca savaştın.Her kız babasını kahraman olarak görür,giderek beni kahramansız bıraktın,beni çaresiz bıraktın,beni bu kalabalığın içinde yalnız bıraktın.Gittiğinden beri her gece seni bekledim,hala umutla bekliyorum.Geceleri uyumuyorum,uyuyamıyorum.Gözlerimi kapattım baba,sigara kokusunun sindiği takım elbisenle gir odama yine,kondur öpücüğünü yanağıma,ört üstümü,"seni seviyorum" de,geç de olsa,bir gün gel baba...










Bu şarkıyı her gün dinliyorum.Seni çok seviyorum ve son nefesime kadar,ne olursa olsun,her hatana rağmen seveceğim.



"I'm a big big girl in a big big world..."

14.10.12

Mutluluk:)



   Mutluluk herkesin farklı şekilde beklediği bir duygudur.Mutluluk kalıcı değildir,geçici de değildir.Mutluluk insanın beklentilerine,düşüncelerine,hayallerine ve yaşadığı hayatına göre değişebilir.Bazıları küçük şeylerden bile mutlu olur,o hissi yaşar,bazıları ise mutluluğu bulmak için çabalar.Gerçek mutluluk nedir?Bu soruya cevap vermek oldukça zordur,çünkü milyonlarca insan farklı şeylerden mutluluk bekler.Dediğim gibi mutluluk bana göre kalıcı bir şey değildir.Bugün duyduğumuz habere seviniriz,mutlu oluruz,lakin yarın geldiğinde o güzel haber artık önemini yitirir.Bir insana aşık oluruz,delicesine severiz,bir süre o kişiyle mutlu günler geçirirsiniz,lakin bu ilk kavganıza kadar sürer.Her gülümseyen insanın mutlu olduğu anlamına gelmiyor,mutluluk duygusunu yaşayan her insanın gülümsemediği gibi.Sürekli gülümsemek bence karşınızdaki insanın size samimi davranmasına sebep olabilir,bu yüzden sürekli gülümseyin ki,ölmeden önce mutlu olduğunuzu düşünsünler.Her mutluluğun sonunda mutlaka acı duygusu vardır.Küçük şeylerden mutlu olmayı deneyin,bir anlık da olsa denemek size mutluluk hissi verir.Nelerden mutlu olacağınızı bir kağıda yazın ve bunları yaparak mutlu olmayı deneyin.Mutluluğun doruğuna ulaşmak imkansızdır,çünkü mutluluk sonsuzdur...

11.10.12

Hayatın kırıntıları.

  Bir insan doğar,büyür,yaşlanır ve ölür.Hayatın zinciridir bu ve her insan bunları yaşar.Peki yaşadığınız sürece "ölümden sonra hayatı" düşündünüz mü hiç?Dini görüşlerinizi bir kenara bırakın şimdi,bir hayal dünyasından bahsediyorum ben.Bir insan hayatı boyunca kaç tane hayal kurar,kaç kere umutlarını yerden toplar?Kaç kere yener,kaç kez yere düşer?Kendimize ve etrafımıza sormak istediğimiz o kadar çok soru var ki,bazılarının cevabı bile yoktur.Bizler yaşadığımız sürece hep başkasının hayatına özeniriz,eminim şu an "yooo,hayır" diyorsunuzdur bunu okurken ama gerçeği kabul etmek elinizden bir şeylerin kaçıp gitmesi demek değildir bazen.
   
   İnsanoğlu 18 yaşına kadar ailesine özenir,aileden birisine benzetmeye çalışır kendini.Mesela,küçük kızın annesinin elbiselerini,ayakkabılarını giymesi ve makyaj yapması gibi.Büyürken de o kız yine annesinin hareketlerine ve sözlerine dikkat eder,onları aklının bir tarafına sıkıştırır.Kız 18 yaşına gelir,arkadaşları vardır artık onun,özenmek istediği,benzemeye çalıştığı.Bu üniversite hayatında,iş hayatında böyle devam eder.Her insan benzemeye çalışır birisine,benzetmek ister kendini,ama benzemek istediği hep başkasıdır,"benliğini" farkedemez asla.Yaşlanmaya başlar insan ve yaşlılığın getirdiği bir düşünce vardır,hep geçmişe dönmek istemek,hep genç kalmak istemektir.Yaş ilerledikçe artar bu düşünce,çünkü o insan kendine benzememiştir hayatı boyunca ve bunun pişmanlığı vardır içinde.Bu yazdıklarımın hepsini boşverin şimdi,asıl önemli olan,bir insan yaşadıkça kırıntılarını nereye bırakır?Öldüğünüzde son söz olarak "Ben yaşadım!" demek istiyorsanız şimdi yaşayın,geç olmadan yaşayın hayatınızı.Hayatınıza giren her insanın cebine,çantasına,yüzüne,odasına,aklına,kalbine bir kırıntı bırakın yaşantınızdan.Her insan ölür,ama önemli olan öldükten sonra hatıraların yaşamasıdır...

29.5.12

beni seviyorum.

Biraz bencilce,evet.Zaten bu devirde herkes hep "ben ben ben" demiyor mu?!Egoist olma yolunda herkes,kabul etmesek bile kimse karşıma çıkıp da diyemez ben kendimi düşünmüyorum diye,diyemez,dese de inanmam.Sevmeye kendimizden başlayalım,çünkü olan hep bize oluyor.Bu yüzden öyle sevelim ki kendimizi,koruyalım var gücümüzle,üzmeyelim asla ve yüceltelim egomuzu."Seni seviyorum" cümlesini kullandık fazlasıyla,o kadar çok kullandık ki,kirlettik sevgiyi,anlamsızlaştı iyice ve değersizleşti gözümüzde.Kullanmaz oldu sevenler bile "seni seviyorum"ları,çünkü gerçek mi yalan mı anlayamaz oldu kimse.Evet,aslında herşeyi bozan bizleriz,insanlar.Herşeyi düzgün yapmaya çalışan ama aslında çoğu şeyi bozan bizler,insanlar.Sürekli hile peşinde,yükseklere çıkmaya çalişan,asla yerinden memnun olmayan,fazlasını isteyen ve sadece kendisini düşünen bizler,insanlar.Devam edelim hep böyle,çünkü başka çaremiz kalmadı.Ben başkasını sevsem bile,kim sever ki beni.Mutlu olmak için başkasına muhtaç olmayalım.'Ben bana aşığım' diyecek kadar cesaretli olalım.Biz hep "sen"i sevdik,terk edildik,şimdi de "ben"i sevelim,yine terk edilene kadar.Ben sadece yazdım,siz karar verin,seçim sizin;ya kendinizi sevin,ya da birbirinizi...

16.4.12

"Değişim hariç hiçbir şey uzun süre dayanamaz..."

  Psikoloji bilim dalı hakkında bir çoğumuzun biraz da olsa bilgisi vardır.Kısaca tanımlamak gerekirse,psikoloji-davranışları ve zihinsel süreçleri inceleyen bilim dalıdır.Eskiden psikoloji'ye merakım fazlaydı ve her fırsatta ilgimi çeken kitabı alır okurdum.Psikolog olmayı aslında hiç düşünmedim,sadece bilgi toplamak için ve davranışlarımız hakkında kendimi bilgilendirmek için küçük araştırmalar yapardım.Bu sene psikolojiye niye meraklı olduğumu anladım,annemden bana geçmiş sanırım...Eski defterlerini karıştırırken,üniversite hayatında annemin de kendi çapında psikolojiyle ilgilendiğini fark ettim.Onları daha sonra zamanım olduğunda mutlaka detaylı inceleyeceğim.Bugün kitaplarımın arasında seneler önce aldığım psikoloji kitabını buldum,biraz karıştırdım ve azıcık da olsa sizinle paylaşmak istedim.Kitabın yazarı Dr.David J.Lieberman,psikoloji dalında doktora yapmış,insan davranışı alanında uluslararası bir lider.Kitabın adı ise "Herkesi istediğiniz gibi değiştirin." (orijinal ismi:"How to change anybody").Eminim aranızda asla değişmek istemeyenler de vardır,ya da hiç bir zaman kendi davranışlarıyla barışık olmayanlarda vardır.Bu kitap mutlaka karşınızdaki insanı değiştirebilirsiniz demiyor,ama eğer sunduğu teknikleri doğru zamanda ve doğru bir şekilde uygularsak,istediğimiz sonuca varma şansımız da vardır.Ben kitaptan size sadece bir kısmını sunacağım,eğer sizin de ilginizi çekerse mutlaka bu kitaba göz atmanızı tavsiye ediyorum.İyi okumalar:)


"Kim pisliğin teki olmak ister?Kim kötü ilişkiler yaşamak,pasaklı olmak,kendinden başka kimseyi önemsememek ya da anlamsız hedeflerin peşinden gitmek ister?
Herkes daha iyi olmak ister.Kimse kendini yıkıcı davranışlara sürüklemek istemez.Kimse şiddet yanlısı olmak,başkalarının nefretini çekmek,sınırlı inançlara sahip olmak duygusal açıdan dengesiz davranmak,iğrenç bir insan olmak istemez.Bu davranışların hiçbiri kendimizi iyi hissetirmez.Biz onları değiştirmek ister,ancak değiştiremeyiz.Bir yere kadar bizim ve ilişkilerimiz için sağlıklı olduğunu bildiğimiz halde,duygusal olarak bir engele takılır kalırız.
Çoğu insan çaresizce değişmek ister.Kendi yaşamımızda da bunun doğru olduğunu biliyoruz.Kendimizi aştığımız zamanlarda,kendimizi iyi hissederiz.Elbette,bu hallerinden memnun olduklarını ve değişmek istemediklerini söyleyen pek çok insan vardır.Ancak onların pek de dürüst olduğu söylenemez.İnsanlar,kendilerine yalan söyleme konusunda tam bir uzmandır;aslında özellikle kendilerini ikna ettiklerinde.
Öyleyse değişmek istemeyen birini değiştirebilir misiniz?Bu soru son derece saçma bir sorudur,çünkü böyle bir insan yok.Hepimiz daha iyi olmak,daha mutlu olmak ister ve potansiyelimizi daha çok kullanabilmek için çaresizce yırtınırız.Biz böyle yaratılmışız."


*Başlık:Heraclitus(M.Ö. 540-480)

20.3.12

из книги "Сотвори себе остров" азербайджанского поэта Айдына Эфенди...



"Как в бездне, где ни сесть и не встать, где туманом мещанства покрыта вся рать, где не стоит ни звать, ни просить, ни кричать, где бетонные стены не могут сказать о любви, о разлуке, о скуке, где люди как суки кусают друг друга, съедают друг друга, сжигают друга.


На людей понадеяться, довериться каждому: обкрадут, оболгут, дураком назовут, в больницу свезут и забьют как собаку.


Я видел род людской себя казнящих. Я видел род другой себя щадящих. Я видел род такой с собой творящих черт знает что."



" ...тошнит от ораторов, лозунгов «только вперед». Тошнит, когда видишь в мазуте море, завод... Тошнит от деляг, спекулянтов, жулья. Тошнит от песни пузатика про журавля... Тошнит от себя, когда хочется выжить, прожить. Тошнит от других, когда с ног пытаются сбить. Тошнит, и тошноту эту ничем не подавить..."



"Я стою и смотрю на печали мира и вижу насилье, гнет и позор. Я вижу, как люди продают все сокровенное ради денег и «славы». Я смотрю, как голодают нищие и процветают сытые...




Куда ни глянешь, не видно ни зги – не зови, не проси, не кричи – все равно никто не услышит тебя, ведь каждый слышит только себя...




Все обесценено – и мысли и метафизика и время, в котором теряется пространство..




Для обывателя слова значительнее, чем увиденное, услышанное или прочувствованное, чем кирха, церковь или взгляд в окно, где нет никого, кроме деревьев и ветра...




Когда я был верблюдицей, я раздвигал горы и кормил племена. Когда я был львом, я видел перед собой стадо голодных волков и шакалов и отворачивался от них...







Я хочу исчезнуть, стать дождем или ветром, стать другими мирами без законов и беззакония. Чем-то стать, лишь не тем что я есть...




Мы песни пели, но они чужими были. Мы платья сшили, но лоскуты были. Мы свет искали, а были в темноте. Мы жизнь найти хотели, а обретали муки. Мы славы ждали, а видели дерьмо. Мы счастья хотели, а только смерть нашли...




Пусть люди греховные и безгрешные, завистники и злорадники оставят дела свои подлые и войдут в Храм Божий и увидят там не вещи, а срам за содеянное, за мысли и поступки, за действие и бездействие...




И я есть огонь, я – Стрелец. И не живем мы как люди не оттого, что нам негде жить, и ничего мы не ждем, не оттого, что нам нечего ждать, и ни во что мы не верим не оттого, что нам некому верить. Я ни здесь и ни там, точнее, я нигде. Ни в огне, ни в воде, никогда и всегда...




Я ждал когда наступит день и я вскричу – о люди, люди, шире вы глаза откройте миру и проснитесь – вы не на том пути который вам был дан! Но голос вопиющий мой заглох в пустыне – я успокоился и жду, когда пойдут дожди, и я открою форточку здесь, в спальне, и, тише, затушив свой свет, уйду от всех надежд, иллюзий и невзгод...




Мне до блещущих звезд никогда не дойти. Так лучше сейчас мне сойти и своей дорогой пойти. Уж лучше в бездну уйти, окунуться, забыться, забиться, а под конец очнувшись, возродиться...




Сила, как и бессилие со временем утратит смысл, как и утратит смысл то, что не успело его обрести или вовсе его не имело...




Я смотрел на Бога, а он на меня, и мы улыбнулись друг другу доверчиво и чисто...




Как и когда и где тебя искать, где ждать тебя, на берегу или у свалки мусорной, не знаю, мне надоело звать тебя, кричать. Скажи, где отыскать мне путь к спасенью, к очищенью. Постичь хочу одно смиренье и смерть принять как радость, как весну, без злобы, без сомненья, отвращенья...




Когда мне петь и где мне петь, как муки эти нам стерпеть, как эту жилу нам порвать, чтоб кровь на пол не расплескать. В каком проулке дом искать и что желать и что жевать, чтоб то, что есть не растерять, не разбросать, не растаскать. Когда мне спать и где мне спать, чтоб веру в жизнь не потерять, чтоб голос, слух не потерять, чтоб узел мести разорвать. Ни дать, ни взять нельзя того, чего не хочешь, не умеешь, ты запоздал и не успеешь на поезд тот, который канул, который спал, затем исчез..."







"Есть в этом мире сила, та, что намного чище всей чистоты земной и неземной. Есть, что-то есть. Не купишь, не достанешь. Ни запаха, ни цвета. И на зуб не взять. Есть, что-то есть..» и после короткой паузы добавил: «В тине дня не сгори, не живи слишком пестро, сотвори себе остров, укрепись в одиночествe"







"Память, сохрани нас, идущих вперед без оглядки, всюду видящих зло, высший смысл в беспорядке. Сохрани нас, идущих гурьбой в скорлупу, сохрани нас, сидящих на подгнившем суку нашей веры, нашей плоти, стареющей, дряхлеющей и безвольной, точно иссохшая кисть седой попрошайки... ...Не дозволь улыбаться мне ради приличья, не дозволь сострадать, обретая безличье, не дозволь мне казнить себя с нами и вымыслом. Обрати меня. Пробуди меня. Обнови меня... ...В промежутке пути из ничто в ничего, научи нас терпенью, научи нас презренью, научи отвращенью к себе, липкой жизни, научи нас страдать, научи умирать, умирать без злобы, без жалоб. И да будет стон наш – с Тобою"







"Народ мой, зачем, зачем ты меня оклеветал, изгнал, споил и убил? Убил, но меня сам Господь полюбил, я проснулся от долгого сна в 21840 часов. Я все таки встал, чтоб воспеть тебя, народ мой. "







"Если кто меня спросит – скажи его нет. Скажи – он на работе. Скажи его нет, – пригласили на Прощальный обед. Скажи его нет – на редкий спектакль достал он билет. Скажи его нет, – он вышел застать до начала Рассвет. Если кто меня спросит – скажи его нет. Он вернется через тысячи лет."

29.1.12

Gözler yalan söylemez...

"Gözler kalbin aynasıdır" diyorlar...insanların gözlerine çok önem veririm,biraz da olsa onu bana anlatabiliyor o gözler.Mutlu mu yoksa hüzünlü mü diye baktığımızda karşımızdaki insanın gözünden anlayabiliyoruz nasıl bir durumda olduğunu.Fazla önem veriyorum gözlere,bakışlara...çünkü hayata gözlerle bakıyoruz biz,biraz korku bakışları,azıcık sulu gözlü ve belki de fazlasıyla gözlerimiz ışık saçıyor mutluluğumuzdan dolayı.Aşk mesela gözleriyle konuşur,anlatır aşkı bize,kalbimizdeki duyguları gözleriyle aktarır gözlerimize,dil sussa bile gözler susmaz aşk için.Gözlere inanırım ben en çok,bana gerçekleri anlatır hep,gördüklerime inanırım ben."Keşke görmeseydim,gözlerim kör olsaydı da görmeseydim" diyebileceğimiz fazla durum var,farkındayım.Ben de bazen düşünüyorum,gözlerim olmasa nasıl bakabilirdim hayata,nasıl görürdüm insanları,nasıl fark ederdim mutluluğu...Böyle yaşayan çok insan var,hayranım onlara,her şeye rağmen yaşıyorlar hayatı,hatta gözleri olan insandan daha fazla "görüyorlar" mutluluğu...Ben yapamazdım,cesaret edemezdim görmeden aşık olmaya,hayatı tatmaya,acı veya mutluluk içinde boğulmaya.Gözlerine bakarak anlamaya çalışırım bir insanı,hayatı film şeridi gibi geçer önümden,belki de boş bir çerçeveler görürüm gözlerin de,kim bilir!Sözler gerçekleri yutsa da,gözler yalan söylemez....