Üzgünüm.

Üzgün olmak hiç bir şeyi değiştirmez.Üzgün olman kimsenin umurunda da değil,sahte teselliden başka bir şey duyamazsın.Üzgün olmak hayatın bir parçasıdır.Üzgün olmak,hayatı bir nevi de olsa anlamaktır.Ne için üzülüyoruz ki bu kadar?!

Herkesin bir derdi var,herkes derdini anlatıyor,herkes şikayetçi,herkes üzgün.Benim de sorunlarım var,dertlerim var,bazılarını anlatırım,çoğunu içimde tutarım,kimseye anlatmam,onlar da içimi kemirir zamanla çürür giderim.Hayat üzgün olmak için çok kısa.Hayat,insanları dertlerinizle boğmak için değil,dertlerinizi çözmek için.Evet,paylaşmalı insan,hayatını paylaşacak biri olmalı,ama herkes değil,herkesi yormamalı insan.

Üzgün olalım,ama hep birlikte olalım,dertlerimiz ortak olsun,onları üzgün halimizle çözmeye çalışalım ve hep beraber mutlu olalım.Deniz var mesela,insanı çok iyi dinler,arada dalgalarıyla susturur,sonra sessizleşir yine,seni dinler tüm yüreğiyle.Ya da ağaçlar var,onlar da dinler,seninle beraber üzülür,ağlar,göz yaşınla büyür.Yıldızlar var,ay var,güneş var,seni dinlemeye hazır olan çok şey var,seni bekliyorlar.Ama sen insanlara anlatıyorsun tüm dertlerini ve karşındaki sana bir şey dediği zaman kızıyorsun,üzüyorsun,üzülüyorsun,yoruyorsun.İnsanlardan yardım iste,dertlerini paylaşmak istiyorsan,sorunlarına,problemlerine çözüm iste,karşındakinin susmasını bekleme.

ama yine de,ben dinlerim sizi,sessizce...


belki saçmaladım ben,üzgünüm.