"Сделай это сегодня!"

Медленно умирает тот, кто не путешествует,
кто не читает,
кто не слышит музыки,
Кто не может найти гармонию в себе.

Медленно умирает тот,
кто разрушает свою веру в себя,
кто не позволяет себе помогать.

Медленно умирает тот, кто уничтожает саму любовь,
И проживает свои дни с постоянными жалобами
О невезении или непрекращающемся дожде.

Умирает медленно тот, кто бросает свои планы,
Ещё даже не начав их,
Кто не задаёт вопросы об аргументах ему неизвестных,
И кто не отвечает, когда его спрашивают о том, что он знает.

Медленно умирает тот, кто становится рабом привычки,
Выполняя каждый день один и тот же маршрут,
Кто не меняет направление,
Кто не рискует менять цвета одежды,
Кто не разговаривает с незнакомцами.

Медленно умирает тот,
кто избегает страстей,
А зевок могут заменить на улыбку.
Кто предпочитает чёрным по белому и точки над буквой «i»,
Вместо того, чтобы быть вместе с эмоциями,
Именно теми, которые делают глаза лучистыми,
Которые могут заставить сердце стучать
И от ошибки, и от чувств.

Медленно умирает тот, кто не переворачивает столы,
Тот, кто не отбивает удары судьбы,
когда он несчастлив в работе или в любви,
тот, кто не рискует тем, что есть,
ради того неизвестного, что может быть, если идти
за мечтой,
кто не позволяет себе, хотя бы раз в жизни,
убежать от благоразумных советов …

Постараемся же избежать смерть маленькими дозами,
Помня всегда о том, что быть живым,
Требует большого долгого усилия
Простого действия дышать.

Живи сегодня!
Рискни сегодня!
Сделай это сегодня!
Не смей умирать медленно!
НЕ ЗАПРЕЩАЙ СЕБЕ БЫТЬ СЧАСТЛИВЫМ!



(Пабло Неруда)

Babama mektup.

Büyüdüm,evet,artık 20 yaşındayım.Neyi değiştirir ki bu?Büyümek,sana olan sevgimi ve saygımı küçültür mü?Farkında değilsin,baba,ben senin hala küçük kızınım,hala bana aldığın ayıcıkla uyuyan,hala gözlerini kapatmış işten gelmeni bekleyen kızın.Evde sigaranın kokusu eksik,bana seslenişin eksik,aile yemeklerimiz eksik,çay bardağı eksik,takım elbiselerin eksik,her şey eksik,her şey yarım baba,sen eksiksin bu evde...Bana kızacaksın,biliyorum ama yapamıyorum sensiz baba,seni her gün aramak istiyorum,telefonla konuşmak istiyorum ama dayanamayıp ağlayacağımı bildiğim için ve bu seni üzeceği için aramıyorum.Sen ömrüm boyunca bana hep güçlü olmayı öğrettin,ağladığım zaman hep kızdın,diğerleri gibi sakinleştirmek için yalanlar yerine hep gerçekleri söyleyerek güç verdin bana,hayatın darbelerine hazırladın beni.Ama senin gidişin hayatımda aldığım en büyük darbe oldu.Senin gidişin benim bütün gücümü aldı.Senin gidişin beni hayata,insanlara,ülkeme,herkese düşman etti.Her yaz seni görsem de,sana sarılma şansım olsa da,doyamıyorum baba sevgisine,her ülkeyi terk edişimde yarım kalıyorum yine.Yaşıyorsun orda,yaşıyorum burda,buna yaşam denir mi baba?


Her gün film şeridi gibi gözümün önünde seninle geçirdiğimiz bütün güzel günler,doğum günlerim,senli olan ve sensiz olan.İlk bisikletim,ilk kaykayım,ilk oyuncaklarım,ilk telefonum,ilk bilgisayarım,senin alakan olan her şey aklımın bir ucunda.Biz mutlu olalım diye,her istediğimizi alalım diye,her günümüz güzel geçsin diye gündüzünü gecene kattın,yoruldun,tükendin ama yeniden ayağa kalktın,bizim için hayatın boyunca savaştın.Her kız babasını kahraman olarak görür,giderek beni kahramansız bıraktın,beni çaresiz bıraktın,beni bu kalabalığın içinde yalnız bıraktın.Gittiğinden beri her gece seni bekledim,hala umutla bekliyorum.Geceleri uyumuyorum,uyuyamıyorum.Gözlerimi kapattım baba,sigara kokusunun sindiği takım elbisenle gir odama yine,kondur öpücüğünü yanağıma,ört üstümü,"seni seviyorum" de,geç de olsa,bir gün gel baba...










Bu şarkıyı her gün dinliyorum.Seni çok seviyorum ve son nefesime kadar,ne olursa olsun,her hatana rağmen seveceğim.

"I'm a big big girl in a big big world..."